A ELEGANCIA DO OURIZO

Ola eu chámome Isabel, pero podédesme chamar ourizo. Veredes, chámome ourizo por unha simple razón. Cando era pequena era moi rabuda, e pinchaba ao meu irmá coma se fora un ourizo, e xa me quedou ese pseudónimo. Cambiando de tema, a sema que ven é o baile da escola e inda teño que ir mercar os zapatos e o vestido. Eu tiña pensado en algo elegante, moi elegante, O outro día cando fun a mercar deterxente coa miña nai vin un vestido rosa precioso, pero non nos puidemos parar a mirar xa que tiñamos moita presa. Mañá creo que vamos ir compralo, pero eu xa estou moi impaciente, xa que as miñas amigas só falan do seu vestido, e de que van ser as raíñas do baile.Eu penso que sabendo como van ser os seus vestido, creo que con esa pista poderei mercar un mellor, non si?

AO DÍA SEGUINTE...

-Isabel!!!! Baixa que imos mercar o vestido!

Ai!!!! Miña nai xa me chama para ir mercar o vestido, que nervios.

- Xa vou mamá!!!!!

DESPOIS DUNHA HORA...

Xa estamos na tenda onde vin aquel vestido rosa ten bonito, e vouno mercar. Anda mira, se tamén hai uns zapatos a xogo, alá xa sei o que vou levar.

UNHA SEMÁ DESPOIS...

Só queda un minuto para que as miñas amigas me veñan a recoller para ir ao baile. DING... DONG... Xa están ai fan flipar co meu vestido.

-Ala!!! Que vestido máis chulo Isabel.

- Sí é precioso!!!!

Vedes a as miñas amigas gústalles o meu vestido.

- Gracia, bueno... imos?

AO DÍA SEGUINTE...

Que guay!!!, onte na festa non paraban de dicir: “encántame a elegancia do ourizo”, e inda por enriba fun a gañadora para raíña do baile.