ROMEO E XULIETA

Hola eu chámome Xulieta, unha cousiña eu non son a “Xulieta” da nobela de Xespir porque eu odio a Romeo. Todas as nenas andan detras del porque dicen que é un bombon, pero eu ben sei que é unha verdura comida por un porco que como non sabia ben escupiuna. Amin non me gusta ningún rapaz e as miñas compañeiras dicenme que son rara porqeu non me gusta Romeo, aínda que tamén mo dicen porque me chamo Xulieta, eu penso que iso é unha tonteria, non sí? Bueno a que íamos... por certo a que íamos... a sí que ainda que todas as miñas compañeiras anden detras del eu seguirei odiandoo.

O outro día pola mañá Sabela díxome que eu lle gustaba a Romeo, pero eu díxenlle que daba igual e que non me interesaba. Ela díxome que era moi rara e que Romeo era un bombón e que se non o aprobeitaba queria decir que eu era unha tonta que non sabe apreciar o bo da vida. Eu enfadeime con ela por me dicir iso. Pola tarde Romeo presentouse no parque onde estabamos eu e máis as miñas amigas e díxome:

- Que guapa estas hoxe Xulieta.

- Eu non podo dicir o mesmo de ti – contesteille eu.

- Olle, hoxe que viña de boas vas e me insultas que groseira eres.

- Nopn son groseira e que digo a verdade – dixenlle eu.

- Pois eu creo que para todas as nenas son o máis guapo –respondeume el con fachendosidade.

- Corrixote, para casi todas.

- Entón para quen non son guapo?

- Para min está claro – contesteille eu aínda máis fachendosa

- Ahh, tí, tí non me importas.

Despois de decirme iso marchou e eu quedei un pouco mal pola mentira que me dixera Sabela . O outro día pola mañá eu pregunteille a Sabela :

- Por que me mentiches sobre que eu lle gustaba a Romeo?

- Eu non che mentinn e verdade – respondeume ela extrañada.

- Como que non?, se estiven falando con el e díxome que non lle interesaba.

- Si, dixoche iso?, pois a min dixome todo o contrario.

- Pois eu non che estou mentindo – comenteille eu.

- Eu a ti tampouco. Será el o que nos mente?

- Non o sei pero habra que aberigualo – contesteille eu.

Fomos xunto del e el non nos quixo responder e marchou correndo. A o cabo dunha hora eu tiven clase con el e tiven a sorte de que despois desa clase tocava recreo. Cando tocou o timbre el intentou escapar pero eu pilleino antes de que puidera escabullirse. Cando encontramos a Sabela pregunteille a Romeo:

- Haber4 a cal lle estas mentindo Romeo.

- Ehhhh...........

- Veña fala – dixenlle eu.

- Ehhhhhh........... – volveu dicir el.

- Sera mellor que o deixemos, polo ben que lle ten xa no lo dira el – dixome Sabela.

Ao final deixamolo ir, pero eu non ía quedar con esa duda, porque me había dado conta de que si me gustaba. Ao día seguinte Romeo confesounos de que si que lle gustaba moito e preguntoume se queria saír con el, e...., a que non sabedes que lle contestei..., QUE SI!!!!!!